15) Over de werken in liefde verricht.

1. Om niets ter wereld, noch uit liefde voor iemand mag men iets kwaads doen, maar men mag, om iemand in den nood dienst te bewijzen, soms wel een goed werk uitstellen of ook door een beter vervangen. 
 Want met zoo te handelen wordt het goede werk niet te niet gedaan, maar in een beter veranderd. 
 Zonder de liefde is een uitwendig werk van geen nut; (1Korinthe 13 vers 3): maar wat uit liefde gedaan wordt, hoe klein en hoe gering het in zich zelven zij, dat wordt geheel en al vruchtbaar.
 Want God let meer op de goede stemming waarmede men iets doet, dan op de hoeveelheid van het werk zelf. Wat legt Thomas de 'goede' werken hier helder uit! Wanneer we onze dingen doen zonder de liefde van God in ons hart en voor onze naaste, dan heeft het geen waarde. 

Maar wat is liefde eigenlijk? 

Heel actueel is deze video met medewerking van Chris Verhagen en Carel de Lange over deze vraag. Opmerkelijk was dat mensen het moeilijk vonden een goede definitie van liefde te geven.

Wat zegt Gods Woord hierover?

De HEERE Jezus dééd het goede door Zichzelf uit liefde te offeren, voor Zijn Vader, om Zijn geliefde schepselen te redden van zonden en de daaruit vloeiende eeuwige dood. Doen wij de dingen met hetzelfde doel?  Of doen we ze, goed ze ook lijken te zijn, ter verzadiging van onze eigen behoeften? Dat merken uiteindelijk ook onze naasten. En hoe voelt dat voor deze mensen? Hoe voelt dat voor jezelf? Laten we ons vooral niet beter voordoen dan we zijn! Het spreekwoord woorden wekken en voorbeelden (s)trekken, zegt hierover genoeg. Ook ik probeerde mijn kinderen vaak genoeg te stimuleren met woorden, maar gaf ik wel in liefde het juiste voorbeeld?! En hoe is dat in mijn huidige leven? Mooie

woorden zeggen of schrijven is 'gemakkelijk'. In mijn jeugd heb ik van mijn ouders geleerd netjes, vriendelijk en beleefd te zijn. En vooral ook goed te zijn voor een ander. De ander geen pijn doen. Doe ik dit alles met liefde? Liefde tot God om mijn naaste tot Hem te brengen? Tot eer van Hem? Of dien ik de HEERE en mijn naaste omdat ik me daartoe 'verplicht' voel? Dán ben ik als klinkend koper of een schallende cimbaal...(1Korinthe 13:1)

2. Hij doet veel die veel liefde heeft. Hij doet veel, die eene zaak wèl doet. Hij doet wèl, die meer het gemeen voordeel betracht dan zijn eigen voordeel.
 Somtijds wat men voor liefde aanziet, is eerder zinnelijkheid: want het gebeurt zelden dat natuurlijke neiging, eigen wil, hoop op belooning of gemakzucht niet eenigen invloed hebben. Dit is

zó herkenbaar voor mij! Bij het vrijwilligerswerk dat ik deed, sprak iemand zijn bewondering erover uit. Ik keek hem aan en antwoordde: 'Weet je, ik doe het niet alleen voor de mensen hier. Ik wordt er zelf ook blij van. Aan het vrijwilligerswerk dat ik doe, zit ook een soort 'egoïstische' of 'egocentrische' kant aan. Want als ik er niet blij van werd, zou ik dat werk dan nog wel doen? Jezus had lijden en sterven voor ons over, om Zijn Vaders schepselen te redden van de eeuwige zonde en dood! Samen met Zijn Vader heeft Hij ons onvoorwaardelijk lief! 

Hoe is dat voor ons? 

Zien wij tegenwoordig tolerantie niet vaak aan als onvoorwaardelijke liefde. De ander aanvaarden zoals die persoon is en doet? Is dat Bijbels? Hóe hebben wij onze naaste lief? Door hen een gelukkig en goed leven op aarde te gunnen, méér dan een eeuwig gelukzalig leven? Méér dan gehoorzaam te zijn aan Gods Woord? Wat heeft bij ons prioriteit? 

De HEERE doet altijd wat Hij heeft beloofd en wil niet dat er iemand verloren gaat. 2 Petrus 3:9 De Heere vertraagt de belofte niet (zoals sommigen dat als traagheid beschouwen), maar Hij heeft geduld met ons en wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen. 

Is dit ook ons verlangen en levenshouding?!

3. Wie de ware en volmaakte liefde bezit, zoekt nooit zich zelven in gelijk wat; maar hij begeert alleen dat in alles de wil van God geschiede. 
 Hij benijdt ook niemand, omdat hij nooit eenig persoonlijk voordeel wenscht, en zijne vreugd in zich zelven niet stelt, maar in God alleen boven alle goederen zijner zaligheid zoekt. 
 Hij eigent nooit aan het schepsel eenig goed toe,
maar brengt alles tot God terug, van wien alles als uit de bron voortvloeit, en in wien genieting, als in hun einddoel, alle heiligen rusten.
 O! Wie maar een vonkje van die ware liefde

bezat, die zou voorwaar gevoelen hoe alle aardsche dingen vol van ijdelheid zijn. En hóe schiet ik dan tekort, realiseer ik me... Hóe vaak zit Yvonne op de troon in plaats van God met Zijn liefde voor Zijn schepselen? Tevens heb ik mensen op een voetstuk gezet, waardoor mensen mij regelmatig tegen zijn gevallen, in plaats van het goede dat deze mensen mij gaven in dank aan God te aanvaarden... Het als het ware terugbrengen naar God, zoals Thomas hier zegt.

Vandaag stuurde iemand op een status van whatsapp iets door dat me raakte. Júist omdat ik met dit hoofdstuk bezig was geweest. Graag wil ik het met jullie delen:
Er is een fundamenteel verschil tussen vruchten en werken. Werken zijn het resultaat van inspanning; vruchten zijn het resultaat van leven. Een slecht mens kan goede werken doen, maar een slechte boom kan geen goede vruchten dragen. Werken zijn niet reproductief, maar vruchten dragen hun zaad in zichzelf. Het is interessant om te zien hoe Galaten 5:22 niet over de vruchten van de Geest in het meervoud spreekt, alsof we zouden kunnen kiezen welke van de genoemde genadegaven we zouden willen ontvangen, maar over de vrucht in het enkelvoud: een zware tros met liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.*

Oefening:

Men kan niet genoeg deze woorden van den schrijver herhalen, namelijk, dat God zozeer niet aanziet hoeveel men doet, dan wel uit hoe groote liefde het werk voorkomt, en dat men veel doet, wanneer men veel bemint: dit is: dat onze werken aan God slechts waarlijk behagen, voor zooveel zij bezield zijn met de begeerte om Hem aangenaam te wezen, en voor zooveel ze met den zegel der liefde bestempeld zijn. Doet, zegt de H. Paulus, al wat gij doet, door ingeving en beweging van de liefde Gods. Deze levende en werkende liefde, welke men dikwijls vernieuwt, maakt de verdienste van onze goede werken uit, het geloof zelf is zwak en kwijnend in ons, indien het niet bezield is door de liefde en door een teedere godsvrucht voor den Heer, die ons deze waarheden veropenbaard heeft. Trachten wij dan God te beminnen in al hetgeen wij doen, en alles te doen in de liefde Gods. Alles voor U, o Heer! Alles in U, alles tot Uwen dienst. Dit moet ons hart onophoudelijk zeggen en doen om een bovennatuurlijk en verdienstelijk leven te leiden, en om in den tijd te beginnen, hetgeen wij in de eeuwigheid zullen vervorderen. En dat vraagt een biddend en afhankelijk leven in de wetenschap dat de HEERE mij gemaakt heeft. Ja, nog meer. Mij zondaar aangezien in Zijn lieve Zoon. Rein gewassen door Zijn bloed en wederopstanding uit de doden. Die nu bid bij Zijn Vader voor Gods kinderen. Oók voor mij. Wat een groot wonder! 

Gebed:

Het spijt mij grootelijks, o mijn God! Dat ik zooveel tijd overbreng zonder mijnen geest met Uwe tegenwoordigheid en mijn hart met Uwe liefde bezig te houden! Welke schande voor mij, zoo weinig aan eenen God te denken, die gedurig aan mij denkt, en dikwijls zoo ongevoelig te zijn voor U, o Heer! Die altijd door het vuur der liefde brandt. Gedoog niet dat ik één oogenblik leve zonder U te beminnen: en aangezien Gij het middelpunt mijns harten zijt, druk daarin de gedurige teederheid, en die innige en vurige begeerte van U te behagen en in alles en boven alles U te zoeken, opdat ik geene rust, geen geluk noch eenige ware voldiening meer vinde dan in U. Amen. Ik zeg en schrijf nu niets meer en buig alleen met schuld en aanbidding neer voor die uitnemende liefde uit 1Korinthe 13. 

Gedachtzame vragen tot bedachtzame antwoorden:

1. Herken jij wat Thomas schrijft: 
   Somtijds wat men voor liefde aanziet, is eerder zinnelijkheid: want het gebeurt zelden dat natuurlijke neiging, eigen wil, hoop op belooning of gemakzucht niet eenigen invloed hebben. Wanneer iemand aan jou vraagt wat liefde is, kan jij dat dan uitleggen?
2. Hoe ga jij ermee om wanneer je dit bij jezelf herkent? Of bij een ander? 
3. Lees de geschiedenis van de overspelige vrouw in Johannes 8 vanaf vers 1. Waar blijkt de onvoorwaardelijke liefde van de HEERE Jezus uit? Keurde Jezus goed wat de vrouw had gedaan? En hoe reageerden de schriftgeleerden en farizeeën? Hadden die de vrouw onvoorwaardelijk lief? Hadden zij het eeuwig heil van de vrouw op het oog?
4. Denk er eens over na. Leef jij in liefde voor God en jouw naaste? Welke rol speelt God en jijzelf in jouw leven? Wat drijft jou?
5. Vanmorgen hoorde ik een preek over Handelingen 3. Waartoe riep Petrus het volk op? (O.a. vers 19 van het desbetreffende hoofdstuk)
6. Heb jij weleens mensen op een voetstuk gezet door het vele goede dat zij jou gaven? Of hetgeen zij gepresteerd hebben? Ben je nooit in hen teleurgesteld geraakt?
7. Was het nieuw voor jou, wat Thomas hier schreef? Dat we goede, óók van de ander, moeten terugbrengen aan God?

Het helpt mij vaak om een poos stil te zijn. Niets te doen en even Gods Woord rustig in te laten werken en te overdenken. Wanneer ik een blog geschreven heb, laat ik het een poosje overnachten. 'Gewoon' om alles te laten bezinken... Ik realiseer me opnieuw, dat ik nóóit uitgeleerd en gedacht ben.

Daarom schrijf ik deze blogs niet omdat ik alles zo goed weet, want ik heb nog veel te leren en zal nooit uitgeleerd raken hier op aarde. Het geeft mij wel vrede en blijdschap om met de HEERE en Zijn Woord bezig te zijn. Wil je een opbouwende reactie geven? Ik hoor en leer graag van jou!

Vorig hoofdstuk

Dit hoofdstuk lees je op pagina 22 van de vertaling van dr. Is. van Dijk

* Te lezen in 'Veilig bij de Herder', 52 meditaties van Hudson Taylor, uitgegeven bij stichting Bonisa. De link hierbij gegeven. Het boekje kost slechts € 5,00.

14) Over het vermijden van lichtvaardig oordeel.

1. Keer uwe oogen op u zelven, en wacht u de daden van anderen te oordeelen. Wie een ander oordeelt, geeft zich nuttelooze moeite, dwaalt dikwerf, en zondigt licht; maar wie zich zelven beoordeelt en onderzoekt, arbeidt altoos met vrucht.
 Gelijk eene zaak ons ter harte gaat, zoo oordeelen wij er doorgaans over, want het recht oordeel verliezen wij lichtelijk door onze eigenliefde.
 Indien God altijd het zuiver doelwit was van ons verlangen, zouden wij zoo licht niet gestoord worden om den weerstand van ons gevoel.
Heb jij ook weleens gehoord, dat je niet mag oordelen? Ik wel... En in de huidige maatschappij wordt 't er niet gemakkelijker op. Hoe denk ik lhbtiq+? Abortus? Euthanasie? Ongehuwd samenwonen? Al snel wanneer onze mening anders is dan die in de huidige maatschappij, worden we met deze Bijbeltekst door onze medemens geconfronteerd:

Mattheüs 7:1 Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt;

Hoe moeten we hiermee omgaan, indien het niet onze mening is maar die van de HEERE? Tevens: Een ander hierover veroordelen, terwijl ik me er niet naar gedraag? En dan heb ik het niet alleen over genoemde thema's. Ja..., over de gehele tien geboden. Mijn jaloezie of verkeerde woordkeuze... Of leugens en bedrog. Leugens die ik doe, omdat ik daarmee de vrede denk te bewaren of iemand een plezier denk te doen. Twee hele mooie artikelen heb ik gevonden die de moeite waard zijn om te lezen! Heel helder en duidelijk uitgelegd. De eerste komt van Rooms Katholieke zijde. De tweede is van GlobalRize. 

• Mogen we als christen oordelen?(Katholieke vesting)  
• Wat bedoelde Jezus toen hij zei: “Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt”?
  
  
  

En eerlijk? Ik las dit artikel in eerste instantie kritischer dan het tweede. Wie noem je bevooroordeeld?😮 Laat ik me door Gods Woord aanspreken? Ook wanneer 't door iemand uitgesproken wordt, die niet in mijn 'straatje' loopt?

2. Maar daar schuilt dikwijls iets van binnen, of daar komt iets van buiten gij, dat krachtig aantrekt.
 Vele menschen zoeken heimelijk zich zelven in hetgene wat zij verrichten, zonder dat zij het weten. 
Dit is zo waar! Hoe vaak betrap ik mezelf erop, dat ik de dingen doe om gewaardeerd te worden door anderen... Dat mensen mij zien staan! Het is voor mij bij het schrijven van blogs ook zo'n grote valkuil! Daarnaast in mijn handel en wandel. Is de positieve en fijne reactie van mijn (even)naaste belangrijker dan wat de HEERE wil dat ik doe? Is waardering en geliefd zijn van de mensen voor mij belangrijker dan de liefde van de HEERE? Want het voelt zo goed, geliefd te zijn door de mensen om me heen...
 Zij schijnen in een volmaakte vrede bevestigd te zijn, zoo lang alles schiedt naar hunnen wil en wensch; maar valt het anders uit dan zij begeeren, aanstonds worden zij ontroerd en droefgeestig. Ja, dat is iets dat ik heb moeten leren. Oók wanneer ik dacht het goede te doen en het pakte anders uit. Niet verdrietig of boos worden, maar de ogen op de Heere gericht houden. Dit blijft een dagelijkse leerschool...
 Door het verschil van meeningen en gevoelens ontstaan er niet zelden oneenigheden tusschen vrienden, tusschen medeburgers en zelfs tusschen kloosterlingen en godgewijde personen*. Oh ja, zo herkenbaar! Hoe vaak staan mijn/onze (gekwetste) gevoelens en mening in de weg van een relatie? Onenigheid komt niet alleen voor in de 'wereld'. Verdrietig genoeg hebben wij er zowel last van. Kerkscheuringen geven het bewijs. Alhoewel dit wel heel gemakkelijk

gezegd word door mij, omdat dit verderaf staat van mijn persoonlijke leven. Hoe is het in mijn gezin/familie? Mijn kerkelijke gemeente? Mijn vader gebruikte regelmatig het gezegde:

Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Het is een gezegde die niet letterlijk in de Bijbel staat, bij mijn weten. Desondanks heeft mijn vader o.a. hiermee wel mijn geweten gevormd. En daar ben ik hem dankbaar voor. 


3. Een oude gewoonte legt men moeilijk af; en verder dan zijn eigen inzicht, laat niemand zich gaarne brengen. 
 Indien gij op uw eigen reden of vernuft meer steunt dan op de deugd van onderwerping, ons door Christus aangewezen, dan zult gij zelden en laat een verlicht mensch worden; want God wil dat wij Hem volkomen onderworpen zijn, en dat wij ons boven alle redeneering verheffen door een vurige liefde.
Mijn echtgenoot zegt dit regelmatig tegen mij. Ik ben een 'gewoonte'mens. Het is voor mij erg lastig gewoonten/gedachten te veranderen. Meestal word ik boos, wanneer ik daardoor trots of hoogmoedig genoemd word. Tóch is het zo'n waar gegeven wat Thomas hier ons aanreikt: We worden een verlicht mens door onze wil aan Gods wil te onderwerpen. M.a.w.: We leren onszelf en de wereld om ons heen goed kennen door ons aan Gods wil te onderwerpen. En mede daardoor willen we dat ook doen. Want wie de mens en God heeft leren kennen? Wie zou zich dan niet aan onze genadige en barmhartige God willen onderwerpen, in plaats van aan de mens? Of vinden wij onszelf ontzettend goed en geweldig?! De Heidelbergse Catechismus spreekt duidelijke taal, mijns inziens, in zondag 1 tot en met 5. Die allereerste vraag alleen al:
Wat is uw enige troost, beide in het leven en in sterven?
En de derde vraag:
Waaruit kent gij uw ellende?

Oefening:

Wij oordeelen meer door de genegenheid van ons hart, dan door het licht van onzen geest. Onze eigenliefde brengt gewoonlijk te weeg dat wij in ons zelven goedkeuren hetgeen wij in andere veroordeelen, en dat wij zooveel te scherpzinniger zijn op de gebreken van de evennaaste, als wij meerder verblind zijn op de onzen. Een geest die op de goddelijke tegenwoordigheid aandachtig is, en een hart, welk getrouw is aan de beweging Zijner genade; een ziel, aldus met God bezig en Hem aangekleefd, houdt zich in haar zelven niet op dan met God, en denkt niet aan haar zelve dan voor God: en terwijl zij tracht haar eigen hart te bewaren, vergeeft zij niets aan haar zelven en alles aan anderen.
Dit is een zeer leerzaam boekje. Telkens weer sta ik er verbaasd van, hoe Thomas mij naar mezelf laat kijken en desondanks mij daar niet in laat hangen. Júist niet gelukkig. Nee, steeds opnieuw wijst hij heen naar Christus! Naar God en Zijn genade.

Gebed:

O mijn God! Wanneer zal ik, vrij van alle verkleefdheid tot het schepsel en van alle vooringenomenheid tot mij zelven, mijnen geest, mijnen hart en mijnen oogen alléén op U, op mijne plichten en op mijne zaligheid gevestigd houden? Maak Heer! Dat ik allees vergetende, of in alles onwetende zijnde, hetgeen ik niet moet kennen of onderhouden, niet leve dan in U en voor U. IJdelheid, vermaken, nieuwstijdingen, tijdkortingen, zeldzaamheden, hoe weinig zijn gij, of eerder gij zijt een niet voor eene ziel, voor welke God alleen genoeg is. O mijn Zaligmaker! Laat niet toe dat ik mijn toelegge om iets ander te kennen, te beminnen of te bezitten dan U, die bij mij alle dingen verre overtreft. Boezem in mijn hart een vurige begeerte om U te behagen, en een ootmoedige toestemming aan al hetgeen Gij verlangt. Amen.
Niets aan toe te voegen toch?

Gedachtzame vragen tot bedachtzame antwoorden:

1. Ben jij in jouw leven door iemand geconfronteerd met deze Bijbeltekst: 
   Mattheüs 7:1 Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt;
   Op welke manier heb jij toen gereageerd?
2. Hoe interpreteer jij de gelijkenis van de splinter en de balk, beschreven in Lukas 6 vanaf vers 36 - 42 en Mattheüs 7 vanaf vers 1 - 6. Misschien kan je de genoemde artikelen van de Katholieke vesting en GlobalRize erbij nemen?
3. Na dit onderzocht te hebben? Zou je nu anders reageren?
4. Hoe ga jij om met tegenslag of teleurstellingen?
5. Verbeter de wereld begin bij jezelf. In het licht van de Heidelbergse Catechismus zondag 1 tot en met 5: Ben jij al begonnen?

Vorig hoofdstuk

Volgende hoofdstuk
Dit hoofdstuk lees je op pagina 21 van de vertaling van dr. Is. van Dijk

* Bij godgewijde personen, denkt dr. Isaäk van Dijk dat Thomas hier de Broeders den Gemeenen Levens** bedoeld.
** De Broeders des Gemeenen Levens was een religieuze groepering die aan het einde van de 14e eeuw in Deventer ontstond rond Geert Grote, die de grondlegger van de religieuze stroming Moderne Devotie is. Thomas heeft in deze gemeenschap, in Deventer, 7 jaar geleefd. Later trad hij toe tot de regulier augustijner kanunikken in de priorij van het Bergklooster op de Sint-Agnietenberg nabij Zwolle. Mocht je geïnteresseerd zijn, kan je via deze linkjes hierover meer te weten kone. Of even lezen via de link op mijn blog over het leven en werk van Thomas.  

13b) Over het weerstaan aan bekoringen*.

5. De oorsprong van alle kwade bekoringen is ongestadigheid* van het hart, en gering betrouwen op God. Bekoringen kan je vertalen als verzoekingen of beproevingen. Verzocht worden we door de duivel. Beproeft door de HEERE. Hierover kan je lezen op theologie.nl.  

 Want, gelijk een schip zonder roer door de baren heen en weer geslingerd, zoo wordt een krachteloos mensch, die zijne voornemens laat varen, op verschillende wijzen bekoord.
Als ik God, Zijn belofte en Woord niet had? Was ik al vele malen van mening veranderd. Waren in tijden van ruzie relaties gesneuveld, doordat ik er zelf voor zou kiezen, omdat ik de liefde niet meer voelde en mijn eigen mening, gevoelens en behoeften belangrijker vond dan die van de ander. Daarnaast had ik wellicht mijn werk niet meer uitgeoefend, omdat 'poetsen' niet mijn hobby is... In plaats van mijn naaste lief te hebben als mezelf, zette ik mezelf nog meer op nummer één dan ik al doe! Zonder Jezus als Anker in mijn leven, koos ik de politieke partij die voor mij het voordeligst uitpakt en niet wat goed is voor de eer van de HEERE... 
 

Het vuur beproeft het ijzer, en de bekoring den rechtvaardigen mensch.(Eccl. 31) Je leest in Ecclesiates óf Jezus Sirach hoofdstuk 31 duidelijk wat er gebeurt wanneer we ons overgeven aan de verleiding óf wanneer we er verstandig mee omgaan. M.a.w. het vuur van de beproeving laat zien hoe standvastig wij blijven staan in Jezus Christus en het Woord dat Hij ons gegeven heeft. 

 

 Men moet nochtans waakzaam zijn, vooral in het opkomen der beproeving: omdat als dan de vijand

gemakkelijker overwonnen wordt, indien men hem in de deur der ziel geenszins laat binnentreden, maar hem terstond, zoohaast hij klopt, buiten afweert. 

 Vandaar deze spreuk: Bied weerstand in 't begin: te laat komt het geneesmiddel, als de ziekte door 't lang verloop de overhand heeft genomen.

 Want eerst is het maar een gedacht dat in de geest komt; daarna een sterke inbeelding; hierop volgt welbehagen, ongeregelde beweging, en dan de toestemming. Heel duidelijk beschrijft Thomas dit. En weet je..., ik moet constateren dat 't toestemmen in de verzoeking, mij niet de voldoening/bevrediging geeft waarvan ik in gedachten van 'gedroomd' had... Het geeft eerder juist teleurstelling. Een gevoel van: 

Is dat nu alles? Met wederom een verlangen naar nog meer, omdat het genoegen eraan zo kort van duur is. De uitspraak: Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak, wordt daarmee nog zwak uitgedrukt.

 En alzoo treedt de booze vijand van lieverlede geheel binnen, als men hem in 't begin niet weerstaat.  

 En hoe langer iemand getalmd heeft te wederstaan, des te zwakker wordt hij dagelijks, en des te sterker de vijand tegen hem. Herken jij dat ook?

6. Sommigen lijden zwaarder beproevingen in het begin hunnen roeping; anderen op het einde. Eenigen integendeel worden bijna geheel hun leven gekweld.

 Eenigen ook worden maar lichtelijk beproefd, volgens de schikking van Gods wijsheid en rechtvaardigheid, die de gesteltenis en de verdiensten der menschen weet, en alles tot zaligheid zijner uitverkorenen voorbeschikt. Tja..., dan heb ik regelmatig het gevoel dat ik behoor tot de categorie mensen die bijna geheel hun leven gekweld worden. Desondanks voel ik me niet ongelukkig, al is het soms wel zwaar. Ik ben een gezegend mens, omdat God mij veel wil leren. Hierbij denk ik aan het boekje met preken van Thomas Boston: 't kromme in het levenslot. Bovendien mag ik al die mooie dingen die de HEERE mij geeft niet over het hoofd zien. Heeft hij mij/ons(mijn man) niet veel gegeven? Wij hebben 5 kinderen uit Zijn hand ontvangen. En inmiddels ook 7 kleinkinderen. Tevens hebben wij geen financiële zorgen. Wonen we op een prachtig plekje in een prachtig huis. Nee, mijn neiging tot zwaarmoedig zijn door naar het negatieve en op mezelf en de mensen te kijken, dát maakt mijn leven zwaar. In die zin is het heel goed voor mij, dit boek door te werken. Regelmatig spreek ik mezelf toe: 'Waarvoor ben je hier op aarde Yvonne? Voor jezelf? Anderen? Of voor de HEERE, Die jou geschapen heeft?

7. Daarom moeten wij niet wanhopen, als wij beproefd worden, maar God des te vuriger bidden, opdat Hij gewaardige ons te helpen in al onze kwellingen: en Hij zal zeker, volgen de woorden van den Apostel Paulus, ons in de beproeving zulke hulp verleenen, dat wij ze zullen kunnen overwinnen. (1Korinthe 10 vers 13)

 Laten wij dan onze zielen onder de hand Gods verootmoedigen* bij alle beproeving en kwelling: want de ootmoedigen* van geest zal Hij redden en verheffen. (1Petrus 5 vers 5 en 6)

Het is belangrijk te benadrukken dat een leven
in de zonde ons lelijk maakt, terwijl een leven
in heiligheid ons mooi maakt en ons tot onze
bestemming brengt 

Meer en meer realiseer ik me dat ik niet zo naar mezelf of anderen moet kijken. Nee, zien op Jezus is veel belangrijker. Hij is de Getrouwe. God heeft mij gemaakt en doet wat Hij belooft in tegenstelling tot mensen. In de waarheidsvriend van 28 november 2024 stond een leerzaam artikel over mooi en lelijk: 

Zonde maakt meer kapot dan je lief is!

8. In beproevingen en lijden ziet de mensch hoeveel vooruitgang hij gedaan heeft; ook is de verdienste grooter, en de deugd komt beter te voorschijn.

 Het is niets groots wanneer iemand godvruchtig en ijverig is, als hij geene zwarigheid voelt; maar wanneer hij in den tijd van tegenspoed zich geduldig houdt, dat geeft hoop op groote vorderingen. 

 Eenigen worden van groote beproevingen bewaard, en worden dikwijls overwonnen in kleine, die dagelijks voorkomen, opdat zij daardoor verootmoedigd zouden worden, en nooit op zichzelven in groote zaken zouden betrouwen, daar zij in kleine zoo zwak zijn.

Spreekt Thomas á Kempis hier uit eigen levenservaring? Dat kan toch haast niet anders? Ik denk aan de gelijkenis van de talenten(mattheüs 25 vanaf vers 14) Gebruiken we de 5, 2 of 1 talenten die we van de HEERE hebben gekregen? Wat belooft de HEERE ons in deze gelijkenis indien we hierin volharden óf ze begraven? Daarnaast lees ik zondag 10 uit de Hiedelbergse Catechismus: 
Dat wij in allen tegenspoed geduldig, in voorspoed dankbaar zijn mogen. Tevens heel bemoedigend het Bijbelgedeelte dat hierbij staat als bewijstekst uit Romeinen 5: 

De vrucht van de rechtvaardiging:

3. En dit niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt,

4. en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop.

5. En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.

6. Want toen wij nog krachteloos waren, is Christus op de bestemde tijd voor goddelozen gestorven.

Oefening: 

De beproevingen/bekoringen dienen om ons te zuiveren van de geheime verkleefdheid welke wij tot de ijdelheid en tot de eigenliefde bezitten, alsook van het vertrouwen dat wij in ons zelven hebben, met ons het gewicht onzer ellenden te doen gevoelen, met ons van alle voldoening eenen afkeer te geven, en met ons te verplichten van op God alleen te steunen. Zij dienen daarenboven nog, om ons te verootmoedigen door de beproeving onze zwakheden en door het gevoel van den wortel van verdorvenheid, dien wij in ons zelven dragen. Zij dienen eindelijk om ons te onderrichten over onze machteloosheid, zoowel om iets goeds te doen als om ons van de zonde te bevrijden, zonder de hulp van God. 
Juist! Die beproevingen leren mij hoe onmachtig en klein ik ben. En hoe groot God is. Zonder Jezus Christus, mijn Zaligmaker, kan ik niet rein voor God staan. De HEERE wil ons leiden door Zijn Woord en Heilige Geest. Opdat we zullen strijden tegen de zondige verlangens van ons eigen vlees. In de wetenschap dat de Heere Jezus voor al onze zonden betaald heeft aan het kruis. Hij weet dat ik het in dit leven niet perfect kan doen. En jij ook niet. Daarom ziet de Vader mij aan, door Zijn lieve Zoon. Niet om gemakzuchtig te leven, maar in dankbaarheid Gods wil doen! 

Gebed:

Heer! Ik gevoel in de groote beproevingen/bekoringen dat ik niets uit mij zelven kan dan U vergrammen**, en dat ik, door de neiging tot het kwaad vervoerd, in gevaar ben van verloren te gaan. Maar ik weet ook dat Gij kunt, en uw Apostel verzekert mij, dat Gij mij wilt ondersteunen tegen de geweldigste aanvallen mijner driften. Aldus mistrouw ik mij zelven, en geheel mijn vertrouwen in U stellende, zeg ik tot U: Heer! Behoed mij! Ik ben op het punt van te vergaan. Ik zal mijne hand, gelijk de H. Petrus, tot U uitreiken, en ik hoop dat Gij mij niet zult laten vergaan. Amen.
Ja, ik zie de invloeden van het Rooms-katholicisme in dit gebed. Jij ook? Hoe dan? En moet ik me eraan storen? HEERE behoed mij, voed mij met Uw Woord en vervul mij met Uw Heilige Geest. Maak mij nederig, zoals in 't bovenstaande gebed beschreven staat. Om zo met liefde en passie een navolger van Christus te zijn. 

Gedachtzame vragen tot bedachtzame antwoorden:

1. Hoe ga jij om met verzoekingen en/of verleidingen?
2. Telkens wanneer ik dit boekje lees, blijf ik alert door mijn Rooms-Katholieke achtergrond. Dan denk ik: Ja, ja Thomas, pas op dat je jezelf niet 'heilig' werkt... (Want daar ben ik regelmatig voor gewaarschuwd in de reformatorische kerk) In mijn jeugd werd ik sterk aangemoedigd om het goede te doen! De last van goede werken... Heb jij daar 'last' van? 
3. Of heb jij juist meer last van de uitdrukking die veel gebruikt werd in de reformatorische kringen waar ik mezelf in bewoog dertig jaar geleden: Met een boekje in een hoekje zalig worden... Zelf kan je niets aan jouw eigen zaligheid toedoen. Het is Christus alleen! Daar werd ik toen wanhopig van. Niets wat ik deed was goed genoeg en ik voelde me ook niet slecht genoeg... Op welke manier neem jij 'ballast' mee uit jouw verleden? 
4. Zoals ik in vraag 3 schreef: Het is Christus alleen! Ik realiseer me steeds meer dat ik in beiden kerken de mens veel te veel centraal heb gesteld. Navelstaren naar de mens. Zie ik vruchten van het geloof? Goede werken dus. En ben ik mezelf genoeg bewust van mijn zondigheid? Alle aandacht die ik hieraan besteed, gaat ten koste van de aandacht aan de HEERE, besef ik ineens... Hoe is dat voor jou?
   
5. En toch? Zonder de werken is ons geloof dood!  Lees Jakobus 2:
   14. Wat voor nut heeft het, mijn broeders, als iemand zegt dat hij geloof heeft, en hij heeft geen werken? Kan dat geloof hem zalig maken?
   17. Zo is ook het geloof als het geen werken heeft, in zichzelf dood. 
   Dit heb ik ècht moeten leren(en dat gaat nog steeds met vallen en opstaan): Geen ongemakkelijk gevoel te hebben bij het goede dat ik doe. Maar wel kritisch te zijn! Waarom doe ik wat ik doe? Paulus spoort de Filippenzen aan tot een heilig leven: 
   Filippenzen 2:
   13. want het is God, Die in u werkt zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen.
   Luister je mee naar de lezing van dominee C. van Rijsdijk? De vragensessie heb ik ook als link hierbij gezet. Zeer verhelderend voor dit dilemma...
   

Deze blogs schrijf ik niet omdat ik alles zo goed weet, want ik heb nog veel te leren en zal nooit uitgeleerd raken hier op aarde. Het geeft mij wel vrede en blijdschap om met de HEERE en Zijn Woord bezig te zijn. Wil je een opbouwende reactie geven? Ik hoor en leer graag van jou!

Volgende hoofdstuk 

Vorig hoofdstuk
Dit hoofdstuk lees je op pagina 20 van de vertaling van dr. Is. van Dijk

* Telkens veranderende in gedrag of denkwijze. M.a.w.: Ongedurig en/of wispelturig

** Vertoornen. Het is een emotie die ontstaat wanneer iemand geïrriteerd raakt en verbitterd wordt. Het is een gevoel van boosheid en ongenoegen dat kan. Ontstaan door verschillende situaties of gebeurtenissen. Het kan voorkomen uit teleurstelling, onrechtvaardigheid of het gevoel moet serieus genomen te worden. 

13a) Over het weerstaan aan bekoringen*.

1. Zoolang wij op de wereld leven, kunnen wij niet vrij zijn van kwelling en bekoring*. 
 Daarom staat er in 't boek Job geschreven: 
Het leven van den mensch op aarde is een bekoring Wanneer je Job 7 vers 1(HSV) en Job 7 vers 1(Vulgaat KBS) vergelijkt met elkaar zie je iets opvallends!
Het vulgaat** vertaalde namelijk de volgende vraag weg, die wel staat in de vertaling van dr. Is. van Dijk:
Heeft niet de mensch een strijd op aarde? 
 Daaruit volgt dat ieder zich zou moeten in acht nemen voor zijne bekoringen, en waken in het gebed, opdat de duivel geene gelegeneheid vinde, om hem te bedriegen, hij, die nooit inslaapt, maar altoos rondloopt, zoekende wien hij zal kunnen verslinden.(1Petrus 5 vers 8)
 Niemand is zoo volmaakt en zoo heilig, of hij heeft somtijds bekoringen; wij kunnen daar niet volkomen van bevrijd blijven.

Herkenbaar. Alleen al de 'simpele' verzoeking om in slaap te vallen tijdens de preek of het gebed. Ik ga op onderzoek in de Bijbel:
*De discipelen hadden er ook zo'n moeite mee in de hof, toen Jezus vroeg voor Hem te waken. 
Mattheüs 26:38 Toen zei Hij tegen hen: Mijn ziel is zeer bedroefd, tot de dood toe; blijf hier en waak met Mij.
40. En Hij kwam bij de discipelen en trof hen slapend aan en Hij zei tegen Petrus: Kon u dan niet één uur met Mij waken?
43. En toen Hij bij hen kwam, trof Hij hen opnieuw slapend aan, want hun ogen waren zwaar geworden.
*Ik denk ook David en Bathseba. Zij was zich aan het wassen buiten en David zag deze knappe vrouw vanaf het dak van zijn huis. De verleiding was te groot voor hem en hij liet haar halen...
*En Judas, die zich liet verleiden door het geld dat hij van de overpriesters kreeg, wanneer hij Jezus aan hen zou overleveren...
*Wat te zeggen van Ananias en Saffira? Die zich lieten verleiden voor geld en aanzien...
Zijn er niet veel meer voorbeelden te noemen uit de Bijbel? En wat een troost voor mij, dat zulke grote gelovigen hiermee te worstelen hadden. Ik ben niet alleen! Mijn worsteling met die lekkere jodekoeken of pure chocolade met nootjes. Oh zooooo niet goed voor mij! Of uit eigen frustratie náre dingen zeggen tegen mijn naaste. Of verzwijgen, zoals we constateerden in een vraag die Lianne beantwoordde in hoofdstuk 11b. De Waarheid niet zeggen uit angst en te grote verdraagzaamheid. En speelt hoogmoed niet vaak een rol? Belangrijk willen zijn?  Daarbij denk ik opnieuw aan de discipelen. Deze keer Jacobus en Johannes met hun moeder. Ze kwamen naar de Heere Jezus om in Zijn Koninkrijk aan de linker- en de rechter-kant(vanaf vers 20) te mogen zitten. Of in het middelpunt van belangstelling willen staan? En in welke mate doe ik hieraan mee? Met mijn blogs schrijven? Welk doel heb ik hiermee op het oog? De HEERE groot maken? Of mezelf? Komen bovendien verzoekingen niet naar mij toe in de vorm van zorgen of onenigheid? In 't gezin, de familie, kerkelijke gemeente of 't werk? 

En tóch heeft de Vader ons aangenomen tot Zijn kinderen door Jezus Christus... 

2. Maar de bekoringen* zijn dikwijls den mensch zeer nuttig, alhoewel zij lastig en onaangenaam zijn, omdat hij daardoor verootmoedigd, gezuiverd en onderricht wordt.

Dit leerden we in 't voorgaande hoofdstuk 12: Hoe voordeelig de tegenspoed is. Hoeveel leer ik van onenigheid? Nederig en vergevingsgezind te zijn bijvoorbeeld? Of wat leer ik van ongezond voedsel eten, waardoor mijn gewicht negatief beïnvloed wordt inclusief mijn suikerziekte? Daarmee leer ik mezelf te beheersen, áls ik tenminste, daaraan wil werken... Voor mij persoonlijk is dit een hele moeilijke! Is mijn lichaam echter niet een tempel van de Heilige Geest? 

1 Korinthe 3:16 Weet u niet dat u Gods tempel bent en dat de Geest van God in u woont?
17. Als iemand de tempel van God te gronde richt, zal God hem te gronde richten, want de tempel van God is heilig, en deze tempel bent u. En betekent dat niet, dat ik daar goed voor moet zorgen? Ik heb tenslotte mijn lichaam van de HEERE gekregen. Wanneer ik dronken zou worden door teveel alcohol te drinken, is dat niet goed voor mijn lichaam en mijn gedrag. Dan ben ik geen goed voorbeeld voor de mensen om mij heen en doe ik daarbij de HEERE tekort door mijn levensstijl... Bij Hem

hoort tenslotte een heilig leven! En dan gaan als vanzelf mijn gedachten naar:

1 Korinthe 10:31 Of u dus eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God.

Dit laatste vers lezen gaat niet specifiek om mijn lichaam gezond te houden, maar juist daarmee God eer te geven en met mijn eten en drinken geen aanstoot te geven aan de mensen in mijn omgeving. Tevens vraag ik mezelf af: Hoe ga ik met de ander om? Met conflicten? Met de natuur? Met de door God in bruikleen gegeven dingen? Met mijn werk? Context is ontzettend belangrijk. Ik kan en mag niet zomaar teksten uit de Bijbel plukken. 

 Alle heiligen hebben vele kwellingen en bekoringen onderstaan, en zijn daardoor vooruitgekomen.
 En die de bekoringen niet hebben kunnen doorstaan, zijn verstooten geworden en bezweken. 
 Daar is geen genootschap zoo heilig, en geene plaats zoo afgezonderd, of daar zijn bekoringen en beproevingen.
Nemen we onszelf niet mee? Ons 'belangrijke' eigen 'dikke' ik? Speelt die mijzelf niet veel parten? Door bijvoorbeeld jaloezie? Of het niet willen weten dat een ander het beter weet? Of een goede maatschappelijke positie? Een fijn gezin? Rijkdom? Of uiterlijk? Soms zelfs héél gniepig, door 'zogenaamd' nederig of vroom te zijn? Het beter denken te weten dan een ander?  Het belangrijkste:

Niet willen buigen onder de wil van de HEERE, omdat het mij niet uitkomt... 

Aan mij de vraag: 

Ga ik de strijd aan tegen de verzoekingen van dit leven? Het egocentrisme van deze maatschappij? M.a.w., draait het leven om mij, de ander of dé Ander? Voeren de zorgen of fijne dingen in ons gezin de boventoon? Of mijn werk? Waar zoek ik ontspanning? In televisie, films of social media? Laat ik me bij al deze dingen afleiden van het énige nodige? Een relatie met de HEERE? Bezwijk ik onder de druk van de beproevingen in dit leven? Of volhard ik in het geloof en daardoor in mijn handel en wandel(bijvoorbeeld letterlijk in de natuur😃) door Zijn Geest? Zeg ik met Paulus in Romeinen 5:
3. En dit niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt,
4. en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop.
5. En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.
Het zou mooi zijn wanneer je dit gedeelte van dit hoofdstuk helemaal door zou lezen. In eigen kracht doorstaan we deze beproevingen/bekoringen niet, maar met de hulp van Zijn Geest zullen we overwinnen! Door Jezus Christus Die ons verzoend heeft met Zijn Vader. Weet je wat er als kopje boven staat?
De vrucht van de rechtvaardiging

Heerlijk toch? Die vrucht komt er door 't geloof in Jezus Christus en Zijn Heilige Geest, Die het in ons werkt om dat te doen...
Filippenzen 2:13 want het is God, Die in u werkt zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen.


3. Daar is geen mensch geheel vrij van bekoringen, zoo lang hij leeft; want wij dragen in ons de aanleiding om bekoord te worden; sinds wij in de begeerlijkheid geboren zijn.
 Als de eene bekoring of kwelling ons verlaat dan komt er een

andere in de plaats; en wij zullen altijd iets te belijden hebben, want wij hebben het voorrecht van ons eerste geluk verloren. 
Oehhhh, zó herkenbaar waar!  
 Velen zoeken de bekoringen te ontvluchten, en zij vallen er nog meer in.
 Door de vlucht alleen kunnen wij niet overwinnen; maar door geduld en ware ootmoedigheid worden wij sterker dan al onze vijanden.
Jodekoeken vind ik erg lekker. Wanneer ze in huis zijn, kan ik er moeilijk vanaf blijven en zijn er voor ik het me realiseer twee achter mijn kiezen verdwenen. Niet kopen is voor mij de tactiek om dit te voorkomen. Maar als ik eerlijk ben? Ben ik sterker als de koek wel in huis is en ik er gewoon één bij de koffie en/of thee neem. Het vraagt doorzettingsvermogen en discipline en alleen dán kan ik overwinnen. Door het te ontlopen lukt 't niet. Mijn verlangen ernaar wordt zelfs heftiger, dan wanneer ik ze niet zou ontlopen...

4. Die de uiterlijke aanleiding der bekoringen ontwijkt, en daarvan den wortel niet uitroeit, zal weinig vorderen; zij zullen zelfs spoediger tot hem wederkeeren, en hij zal ze meer gevoelen. 
Ha... Ik moest een beetje schuldbewust grinniken toen ik deze zin van Thomas las. Staat daar niet beschreven wat ik ervaar met mijn jodekoeken? En deze zijn nog 'relatief' onschuldig. Maar wat ik in mijn menselijke ogen voor relatief 'onschuldig' hou, is dat in Gods ogen niet even groot? Wie of wat staat op de eerste plaats in mijn leven? 
 Allengskens, door geduld en lankmoedigheid, zult gij ze (met Gods hulp) beter overwinnen, dan door uw ongeduldig en hardnekkig tegenstreven. 
Ik grijp weer terug op mijn jodekoeken. Als zij in de kast staan, moet ik er regelmatig aan denken. Des te steviger ik tegen mezelf zeg dat ik niet aan die koeken mag denken, hoe meer ik eraan denk. Maar als ik geduldig tegen mezelf zeg: 'Ja Yvonne, er staan jodekoeken. Om 10:00 uur mag je er één eten', dan helpt dat mij om de koeken los te laten.

 Neem dikwijls raad in de bekoring, en behandel niet met hardheid iemand die bekoord wordt; maar stort hem bemoediging in, gelijk gij voor u zelven zoudt wenschen.
Wanneer ik verzocht wordt om iets te doen waarvan ik weet dat het niet goed is? Wil ik dat van mezelf weten? Wil ik dat een ander dat weet? Hou ik het voor mezelf, dan blijft het door mijn hoofd 'spoken'. De verleiding wordt steeds moeilijker te weerstaan. Open zijn over deze verleiding en me laten bemoedigen door een ander helpt. Iemand zei eens tegen mij: 
'Breng je zonden en verkeerde gedachten in het Licht!'
Ik zocht het op in de Bijbel en vond 1 Johannes 1 vers 5 tot en met 10. Lees je mee?
Dit Bijbelgedeelte met het kopje: 'In het licht wandelen' krijgt voor mij een dubbele betekenis. 
1) Het bij Jezus brengen, met welke verleiding ik te strijden heb. Hem vragen om kracht deze te weerstaan. Bovendien vergeving vragen voor mijn zonden en zondige gedachten.
2) Het open en eerlijk neerleggen bij diegenen die ik vertrouw en die mij willen helpen Jezus na te volgen.

Gedachtzame vragen tot bedachtzame antwoorden:

1. Ken jij nog meer voorbeelden uit de Bijbel, van personen die verleid werden en in de zonden vielen? Wat betekent dit voor jou?
2. Je hoeft ze mij niet te vertellen, maar ken jij jouw beproevingen? Jouw kwetsbare plek, waarbij jij verleidt wordt om zonden te doen?
   
3. Ontwijk je jouw verzoeking, door ervan weg te lopen? 
4. Of ga jij de strijd aan tegen deze verzoekingen in dit aardse leven? En hoe?
5. Hoe help of steun jij mensen die worstelen met verzoekingen/bekoringen?
   
   

Als laatste zeg ik tegen jou en tegen mezelf:
Wees een beetje lief en verdraagzaam voor jezelf en elkaar. We worstelen allemaal door dit leven heen, om steeds meer in Christus te wortelen! Verwacht het niet van jezelf. De Vader kijkt naar ons alsof wij rechtvaardig zijn, omdat Jezus Christus voor ons wilde lijden, sterven èn opstaan uit de doden! 

Zijn bloed reinigt ons van alle zonden...

De uitnemendheid van de liefde:

1 Korinthe 13:1 Al zou ik de talen van de mensen en van de engelen spreken, maar ik had de liefde niet, dan zou ik klinkend koper of een schallende cimbaal zijn geworden.

2. En al zou ik de gave van de profetie hebben en alle geheimenissen weten en alle kennis bezitten, en al zou ik al het geloof hebben zodat ik bergen zou verzetten, maar ik had de liefde niet, dan was ik niets.

3. En al zou ik al mijn bezittingen uitdelen tot levensonderhoud van de armen, en al zou ik mijn lichaam overgeven om verbrand te worden, maar ik had de liefde niet, het baatte mij niets.

4. De liefde is geduldig,

zij is vriendelijk,

de liefde is niet jaloers,

de liefde pronkt niet,

zij doet niet gewichtig,

5. zij handelt niet ongepast,

zij zoekt niet haar eigen belang,

zij wordt niet verbitterd,

zij denkt geen kwaad,

6. zij verblijdt zich niet over de ongerechtigheid,

maar verheugt zich over de waarheid,

7. zij bedekt alle dingen,

zij gelooft alle dingen,

zij hoopt alle dingen,

zij verdraagt alle dingen.

8. De liefde vergaat nooit.

Wat dan profetieën betreft,

zij zullen tenietgedaan worden,

wat talen betreft, zij zullen ophouden,

wat kennis betreft, zij zal tenietgedaan worden.

9. Want wij kennen ten dele en wij profeteren ten dele,

10. maar wanneer het volmaakte zal gekomen zijn,

zal wat ten dele is, tenietgedaan worden.

11. Toen ik een kind was,

sprak ik als een kind,

dacht ik als een kind,

overlegde ik als een kind,

maar nu ik een man geworden ben,

heb ik het kinderlijke tenietgedaan.

12. Nu immers kijken wij door middel van een spiegel in een raadsel,

maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht.

Nu ken ik ten dele,

maar dan zal ik kennen,

zoals ik zelf gekend ben.

13. En nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie,

maar de meeste van deze is de liefde.

Deze blogs schrijf ik niet omdat ik alles zo goed weet, want ik heb nog veel te leren en zal nooit uitgeleerd raken hier op aarde. Het geeft mij wel vrede en blijdschap om met de HEERE en Zijn Woord bezig te zijn. Wil je een opbouwende reactie geven? Ik hoor en leer graag van jou!

Dit hoofdstuk van Thomas was behoorlijk lang. Daarom behandel ik hem in twee delen. Tot de volgende keer!

Volgende hoofdstuk
Vorige hoofdstuk
Dit hoofdstuk lees je op pagina 18 van de vertaling van dr. Is. van Dijk

* In deze situatie betekent bekoren: beproeving, in verzoeking brengen en leiden tot zonde
** Wil je weten wat het vulgaat is of er meer van weten? Kijk eens op: Theologie.nl, Christipedia en Wikipedia.

12) Hoe voordeelig de tegenspoed is.

1. Het is goed voor ons, dat wij somtijds wat bezwaren en tegenspoed hebben, omdat deze dikwijls den mensch tot zijn hart terugroepen, daar zij hem herinneren dat hij in ballingschap leeft, en op niets , dat van de wereld is, zijne hoop moet stellen.

Een contradictio in terminis(= tegenspraak in termen). Mijn ouders gebruikten deze term soms. Tja..., zij waren in de Roomse kerk met Latijn opgegroeid. Ik heb helaas weinig van deze taal meegekregen, omdat de priester en pastoor in de Roomse kerk van mijn jeugd, veel 'gewoon' Nederlands sprak. Maar wat wil Thomas met, "Hoe voordeelig de tegenspoed is", ons zeggen en leren?

Hoe ouder ik word, hoeveel meer realiteit dit voor mij wordt. Thomas Boston heeft er een boek over geschreven: Het kromme in het levenslot. Wat mij heel erg trof was zijn manier van denken. Het is heel menselijk om bij tegenspoed uit te roepen: 'Waarom overkomt mij dit nou?' De vrouw van Job adviseerde haar man in hun tegenspoed God vaarwel te zeggen. Job antwoorde echter: Je spreekt zoals één van de dwaze vrouwen spreekt. Zouden wij het goede wel van God ontvangen en zouden we het kwade niet ontvangen? In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet.
Thomas Boston leerde mij, in plaats van die beschuldigende vraag te stellen, de onderstaande vraag bij tegenspoed te stellen:

Wat wil de HEERE mij hiermee leren?

Ik had eerst heel wat anders geschreven. Maar het moest zo zijn. Deze week kwam Jakobus 1 onder mijn aandacht. De zegen van de geloofsbeproeving. Lees het maar eens! Ik denk dan met name aan:

Jakobus 1:2 Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoekingen terechtkomt,
3. want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt.

De hoop op de zaligheid

12. Zalig is de man die verzoeking verdraagt, want als hij beproefd gebleken is, zal hij de kroon van het leven ontvangen, die de Heere beloofd heeft aan hen die Hem liefhebben.

Er staan ook verwijzingen bij. Zoals Romeinen 5 vers 3 en 4 en 1Petrus 1 vers 6 en 7. De laatste maanden ben ik de eerste Petrus brief aan het bestuderen. Lijden is een belangrijke thema in deze brief. Hij laat ons zien welke rol lijden in het leven van ons mensen speelt. En wat het lijden in het leven van de Heere Jezus teweeg heeft gebracht... Zou Thomas a Kempis aan de brieven van Paulus, Jakobus en Petrus gedacht hebben toen hij dit hoofdstukje schreef?

 Het is ook goed dat wij soms tegenspraak te verduren hebben, en dat men van ons een slecht en ongunstig gedacht heeft, zelfs als wij wèl doen en het goed meenen. Dat dient ons dikwijls tot ootmoedigheid*, en behoedt ons voor ijdele glorie.

 Dan immers zoeken wij beter God, den inwendigen getuige, wanneer wij daar buiten door de menschen misacht worden, en dat men van ons geen goed denkt.
Ja, dat merk ik bij mezelf wel. Als het een poosje allemaal op rolletjes loopt, dan krijg ik al snel het gevoel dat ik het allemaal wel zelf kan en geen hulp nodig heb. Zo niet waar natuurlijk! Die opgeblazen luchtbel wordt doorgeprikt door tegenspoed en al mijn hoogmoed loopt leeg... Gezond voor mijn omgeving en mezelf! Tenminste..., wanneer ik ermee tot God inkeer. Want ik kan er twee kanten mee opgaan. Boos worden en anderen de schuld geven. Misschien wel juist God! Of..., nederig worden en beseffen dat ik hulp en heil bij de HEERE moet zoeken. Welke keuze maak ik? En jij?
1 Petrus 5:5 Evenzo, jongeren, wees aan de ouderen onderdanig; en wees allen elkaar onderdanig. Wees met nederigheid bekleed, want God keert Zich tegen de hoogmoedigen, maar de nederigen geeft Hij genade.
Spreuken 3:34 De spotters zal Híj wel bespotten, maar zachtmoedigen zal Hij genade geven.
35. Wijzen zullen eer ontvangen, maar dwazen laden schande op zich.
Spreuken 16:18 Trots komt vóór de ondergang, en hoogmoed komt vóór de val.
19. Het is beter met zachtmoedigen nederig van geest te zijn, dan de buit met hoogmoedigen te delen.
Jakobus 4:6 Hij echter geeft des te meer genade. Daarom zegt de Schrift: God keert Zich tegen de hoogmoedigen, maar aan de nederigen geeft Hij genade.


2. Daarom diende de mensch aan God zoodanig vast gehecht, dat hij niet noodig had veel menschelijken troost te zoeken.
Als een mensch van goeden wil gekweld en bekoord**, of met kwade gedachten geplaagd wordt, alsdan begrijpt hij beter dat hij God nodig heeft, zonder wien hij niets goeds kan doen.
Hierbij denk ik opnieuw aan Romeinen 7 vers 14 - 26 met als kopje:
De inwendige strijd:
Romeinen 7:22 Want naar de innerlijke mens verheug ik mij in de wet van God.
23. Maar in mijn leden zie ik een andere wet, die tegen de wet van mijn verstand strijd voert en mij tot gevangene maakt van de wet van de zonde, die in mijn leden is.
En hierin heb ik die voorbede uit de brief aan de Kolossenzen hoofdstuk 1 vers 9 - 14 zo hard nodig!

Dan leert hij ook treuren, zuchten en bidden voor de ellenden, welke hij lijdt. Dan verdriet het hem, langer te leven; dan wenscht hij dat de dood kome, opdat hij moge ontbonden worden en bij Christus zijn. (Filippenzen 1 vers 23)
Alsdan ook merkt hij duidelijk dat volkomene zekerheid en ongestoorde vrede op deze wereld niet bestaan kunnen.
Daar hoef ik denk ik geen woorden aan toe te voegen, behalve de voorgaande verzen:

Filippenzen 1:21 Want het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst.
22. Maar blijf ik leven in het vlees, dan betekent dit voor mij vruchtbaar werk; en wat ik verkiezen zal, weet ik niet. 
Zolang de HEERE ons het Leven geeft hier op dit aardse tranendal, zullen wij de HEERE blijmoedig loven, eren en verkondigen. Wat zal het echter heerlijk zijn in eeuwigheid bij Hem te zijn! 

Oefening:
Men moet den tegenspoed aanzien als eene proef de liefde aangedaan, die deze zuivert en ze bovennatuurlijk in ons doet ontstaan. Indien eenieder de achting en het ontzag voor ons had, welke onze eigenliefde verlangt en welke zouden wij voor den evenmensch*** niets hebben dan een natuurlijke verkleefdheid om de overeenstemming van gemoederen, niets dan een menschelijke erkentenis en een inwendig behagen jegens ons zelven. Maar God wil dat wij overal tegenspraak, onverwachte toevallen en wederstand ontmoeten en lijden van hen met wien

wij leven, opdat wij hen alleen ten opzichte van Hem zouden beminnen en omdat Hij het gebiedt. Gelukkig is het hart, hetwelk door tegenspoed beproefd en door bekoringen, waar het wederstaat, gezuiverd wordt, gelijk het goud door het vuur beproefd en gezuiverd wordt: het is hierdoor, zegt de Wijze Man, dat het waardig wordt met God te zijn en bekwaam om volgens zijn Hart te wezen.

Hierbij moet ik denken aan het huwelijk en de Heilige Doop. De HEERE ons mooie dingen gelaten na onze val in het paradijs. Zoals een huwelijk dat uit liefde gesloten wordt en de kinderen die daaruit geboren worden. Alhoewel een huwelijk een heugelijke gebeurtenis is, wordt ook bij het sluiten daarvan, het verdriet, pijn en de tegenspoed niet verzwegen. Daar begint het huwelijksformulier zelfs mee:N. en N., u die uw huwelijk hier in de kerk in het openbaar in Gods Naam wilt laten bevestigen, hoor uit het Woord van God hoe eervol het huwelijk is, en dat het een instelling van God is die Hem behaagt. Daarom mag u in uw hart verzekerd zijn van de toegezegde hulp van God in uw verdriet, aangezien ook de gehuwden in de praktijk van het leven als gevolg van de zonde velerlei tegenspoed en leed overkomt. De getrouwden wil Hij zegenen en bijstaan, zoals Hij beloofd heeft; hen die in ontucht leven en overspel bedrijven, wil Hij daarentegen oordelen en straffen.
De liefde voor elkaar wordt beproefd. Het huwelijksformulier spreekt niet alleen van beproeving. Het einde is geweldig mooi! Namelijk met de belofte uit Psalm 128. Vooral vers 5: De HEERE zal u zegenen vanuit Sion; u zult het goede van Jeruzalem zien, al de dagen van uw leven. Tevens denk ik aan psalm 119. Deze hele psalm spreekt van de vreugde over de wet. En wat zegt vers 71? Het is goed voor mij dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik Uw verordeningen zou leren. Verdrukking en lijden vormt ons. En wanneer je oprecht de HEERE vreest, zal je steeds meer op Hem gaan lijken... De HEERE zal een ieder zegenen die de Hem vreest! Hoop niet op jezelf, andere mensen, aardse uitdagingen of dingen. Verwacht het daar niet van. Dat alles brengt ons geen Leven en vrede. Enkel de Heere Jezus. Zoals ik al eerder hierboven van/uit de eerste brief van Petrus vertelde over lijden en tegenspoed. En wat geeft ons èchte hoop en geen hopeloze hoop? 1 Petrus 1:3 Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons, overeenkomstig Zijn grote barmhartigheid, opnieuw geboren deed worden tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden,

Hoe geweldig is het, wanneer de HEERE je kinderen geeft in jouw huwelijk. Is je al opgevallen wat er, betreffende het voordelige van de tegenspoed, in het doopformulier staat?
Daarom wil Hij ons met al het goede verzorgen, al het kwade van ons weren of dat kwade voor ons doen meewerken ten goede(Romeinen 8 vers 28).

Gebed:
Heer! Ondersteun mij in de gelegenheden van zwarigheid en tegenspraak, die Gij toelaat dat mij overgezonden worden en die Gij wilt dat ik zal onderstaan; en gedoog niet dat zijn in mij de liefde voor den evennaaste*** of mijne getrouwheid jegens U verminderen. Spaar uw hart, met het mijne niet te ontzien, en maak dat de bekoringen, verre van mij te verwijderen van U, mij meer dan ooit aan U vasthechten, door mij dringend en aanhoudend de noodzakelijkheid uwer hulp te doen inzien. Amen.
Volhardendheid om in tegenspoed niet op die sterke wind te letten en de daardoor onstuimige golven, waardoor bijvoorbeeld Petrus(Mattheüs 14 vers 22 - 36) dreigde te verdrinken toen hij op de golven wandelde naar Jezus toe. Maar júist op Jezus te blijven staren. Heere help mij mijn vlees en gevoelens niet te negeren, maar ermee naar U te gaan om op U te vertrouwen. Alleen dan vind ik overvloedige genade, vrede en rust. De golven zullen er misschien nog wel zijn? Jezus draagt mij er echter doorheen! 

Gedachtzame vragen tot bedachtzame antwoorden:

1. Hoe ga jij met tegenspoed om? Er zijn momenten in mijn leven geweest(en soms nog) dat ik alles donker zag en golven pijn en verdriet mij leken te overspoelen. Gevoelens van verlatenheid. Juist op zulke momenten helpt het om standvastig op Jezus te zien en met welk doel Hij mij geschapen heeft... Het is een "training", zoals Paulus ook beschrijft in Hebreeën 12: Met volharding lopen. 
   
2. Misschien kan je Kolossenzen 1 vers 9 - 14 samen met mij uit je hoofd leren? Het heeft mij, tot op deze dag, bij meningsverschillen geholpen niet de wijsheid in pacht te hebben of te geven bij een ander. Maar het in de handen van de HEERE te leggen.
   
   Kolossenzen 1:9 Daarom houden ook wij niet op, vanaf de dag dat wij het gehoord hebben, voor u te bidden en te smeken dat u vervuld mag worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht,
   10. zodat u wandelt op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behaagt, in elk goed werk vrucht draagt en groeit in de kennis van God,
   11. terwijl u met alle kracht bekrachtigd wordt, overeenkomstig de sterkte van Zijn heerlijkheid, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen.
   12. Daarbij danken wij de Vader, Die ons bekwaam heeft gemaakt om deel te hebben aan de erfenis van de heiligen in het licht.
   13. Hij heeft ons getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde.
   14. In Hem hebben wij de verlossing, door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de zonden.
3. Lees Klaagliederen 3 eens door. Wat zegt jou dit?
4. Thomas haalt Filippenzen 1 vers 23 aan. Ik wil je vragen Filippenzen 1 vers 19 - 26 te lezen:
   Herken jij het verlangen bij de HEERE te zijn, maar ook het hier willen blijven om geliefden en/of mensen van Hem te vertellen en te bemoedigen in de blijdschap van het geloof? 
5. Leander Janse geeft hier een korte lezing over genadig lijden voor het Evangelie. Hierin citeert hij de  woorden van een Roemeense voorganger die Nederland jaren geleden bezocht:
   'Jullie hebben een kostbaar kado ontvangen. Geloof in Jezus Christus. Maar wij hebben nog een kado extra. Wij mogen ook voor Hem lijden. Een zeer bemoedigende lezing, wanneer je tegenspoed ervaart! 
    

P.s.: Deze voorganger heeft een hele serie korte lezingen over de brief aan de Fillipenzen. Bovenstaande is de zesde. Aanbevolen!

Deze blogs schrijf ik niet omdat ik alles zo goed weet, want ik heb nog veel te leren en zal nooit uitgeleerd raken hier op aarde. Het geeft mij wel vrede en blijdschap om met de HEERE en Zijn Woord bezig te zijn. Graag leer ik ook van jullie. Dus opbouwende reacties lees ik graag. 

Volgenden hoofdstuk
Vorige hoofdstuk
Dit hoofdstuk lees je op pagina 17 van de vertaling van dr. Is. van Dijk

* 1) Berouwvol 2) Bescheiden 3) Boetvaardig 4) Deemoedig 5) Devoot 6) Gelovig 7) Nederig 8) Niet uitdagend 9) Onaanzienlijk 10) Onderdanig 11) Onderworpen 12) Vroom
** 1) Betoverd 2) Gecharmeerd 3) In grote blijdschap 4) Ingenomen 5) Ingenomen met 6) Verrukt
*** 1) Evennaaste 2) Gelijke 3) Medemens 4) Naaste 5) Ten naaste bij 6) Evenmens