1) Over de navolging van Christus en de versmading van alle ijdelheden der wereld

1. Wie Mij volgt, zegt de Heer, wandelt niet in de duisternis (Johannes 8 vers 12: Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben). Dit zijn woorden van Jezus Christus, waardoor Hij ons aanspoort, Hem in Zijn leven en deugden na te volgen, indien wij waarlijk verlicht willen zijn, en verlost van alle blindheid des harten. Dat dus onze voornaamste zorg zij, het lijden van Jezus Christus te overwegen. 

2. De leer van Christus gaat alle leeringen der heiligen te boven; en wie Zijnen Geest bezat, zou daarin het verborgen manna vinden. (Ik lees in de vertaling van dr. Is. van Dijk*, dat hier verwezen wordt naar Openbaring 2 vers 17 (HSV)) Maar het gebeurt dat velen, die het Evangelie dikwijls hooren, weinig zielsverlangen ondervinden omdat zij den Geest van Christus niet bezitten. Wilt gij de woorden van Christus ten volle verstaan en er smaak in vinden, dan moet gij geheel uw leven aan het Zijne trachten gelijkvormig te maken. Dit is herkenbaar van wat ik in mijn jeugd heb meegekregen. Jezus was mijn voorbeeld van hoe ik leven moest. Ik was dertien jaar toen ik in mijn dagboek schreef nadat ik besefte dat ik iets ergs gedaan had:
En nou ben ik erachter gekomen dat God en Jezus er ook nog zijn. Zij zijn het licht van het leven, als je verdrietig bent en je praat met hun, ondanks dat ze niks terug zeggen, voel je je beter. Je weet dat ze weten dat je van iets spijt hebt en als ze dat weten zullen ze je helpen, als je je fout inziet. Net zoals ik, ik geef nooit toe dat ik ongelijk heb. Maar nou ik weet dat God en Jezus leven in je geest  en je helpen, wie je ook bent en wat je ook bent, als je je fout maar hebt ingezien! Nou ik dat weet wil ik mensen helpen, bekennen dat ik ongelijk heb en als  ik in moeilijkheden zit. Maar God wilt u dan zorgen dat ik daar de kracht voor krijg? Ik wil als Jezus worden, een opvolger van Hem. Mens die weet wat hij moet doen als hij in moeilijkheden zit: bidden tot God en Jezus. God en Jezus weten wanneer iemand dood moet gaan of leuke tijd moet hebben, bid tot God dat Hij alles goed doet en vraag of Hij de oplossing in jouw handen legt. Ik heb ook gevoel en dat wil ik laten uiten, aan alle mensen! Soms voel ik me schuldig dat ik rijk ben en de mensen in de arme landen arm, maar nou weet ik dat God en Jezus het goed doen, en ik wil ze erbij helpen. God en Jezus, zeg maar wat ik moet doen!!!  

Nu ik dit bovenstaande lees, heb ik daar wel mijn bedenkingen bij. Tjonge..., wat was ik toen hoogmoedig! Jezus' opvolger willen zijn. En hoe erg ben ik daarna opnieuw de "mist" ingegaan... Ik ging weinig met mijn ouders mee naar de kerk, omdat competitiewedstrijden van de badminton belangrijker waren dan de heilige mis. Op welke manier kon ik Jezus volgen, wanneer ik niets van Hem leerde en tevens de Bijbel niet las? Toch zie ik het als een rijkdom, dat ik mijn erge zonde op deze wijze mocht ervaren en ten dele verwerken. Gods Geest had en heeft echter nog veel werk aan mij te doen. En via de godsdienstlessen op school, bleef Hij aan mij trekken. Tevens door het ontmoeten van de man, waarmee ik, na een korte verkeringstijd, op 22-jarige leeftijd in het huwelijk trad.

3. Wat zal het u baten dat gij over de Drievuldigheid diepzinnig kunt redetwisten, indien u de ootmoedigheid(= nederigheid) ontbreekt, en als gij aldus aan de Drievuldigheid mishaagt? Voorwaar, diepzinnige woorden maken den mensch niet heilig en rechtvaardig; maar een deugdzaam leven maakt hem aan God behaaglijk. Bedoelt Thomas a Kempis hiermee dat de mens door een deugdzaam leven heilig wordt? Dat is direct een gedachte die bij mij opkomt. Mede gevoed door mijn huidige reformatorische wortels en een briefje. Dit betreffende briefje was in geloof geschreven door mijn moeder, vol van liefde voor God en haar van Hem ontvangen kinderen. Mijn vader vond het na het overlijden van mijn introverte moeder(13 oktober 2002). Daarom is het  mij zo dierbaar en waardevol dat ik het nog steeds, twintig jaar later, veilig opgeborgen heb: 

Mocht ik er plotseling niet meer zijn! Lieve kinderen: Jullie zijn mijn alles geweest en heb van ierdereen evenvéél gehouden. Wel met voor ieder van jullie 'n heel apart plekje in mijn hart. Ik hoop dat jullie ieder voor zich ook 'n apart plekje zullen bewaren in jullie, met ook jullie eigen herinneringen!!

Bij ieder van jullie zal dit verschillend zijn! Gelukkig maar!! Moeder was lang niet volmaakt, maar wel heb ik geprobeerd van mijn leven voor jullie te maken wat in mijn vermogen lag. En als ik dan bij O.L.Heer(= Onze Lieve) ben zal ik volmaakt gelukkig zijn, dus geen traan om mij hoor! Ik weet niet hoe het daarboven is en gaat, maar als het enigszins kan, laat ik jullie natuurlijk nooit los. Ik blijf jullie volgen!! Reken maar!!

Lieverds al is het ons niet gelukt, jullie tot Kerkse en gelovige mensen op te voeden. Jullie zijn allemaal gelukkig, eerlijke, lieve, goede mensen geworden en daar ben ik trots op en ik ben er zeker van dat O.L.H. jullie met open armen t.z.t. zal ontvangen.

Ik heb liever vermorzeling des harten te gevoelen, dan er de bepaling van te kennen.(m.a.w. de juiste omschrijving ervan kennen) Al wist gij geheel de Schriftuur van buiten, en al de spreuken der wijsgeeren, wat zou u dit alles baten, zonder de liefde Gods en Zijne genade? 

IJdelheid en ijdelheden, en alles is ijdelheid,(Eccl./Prediker 1 vers 2 (HSV)), behalve God te beminnen, en Hem alleen te dienen. Door de verachting der wereld naar het rijk der hemelen streven, daarin bestaat de verhevenste wijsheid. 

Dat herken ik wel in mijn bovenstaande verhaal van toen ik dertien jaar was. Alhoewel ik het zelf niet in de gaten had, was Gods Geest aan het werk. Drie vragen borrelen op:
a) Heb ik liever deze worsteling met mijn zonden, omdat ik God liefheb?
b) Of leer ik Zijn Woord uit mijn hoofd om Hem verstandelijk te volgen? Zoals ik vooral deed in de tijd, dat ik naar de kerk ging bij de gereformeerde gemeente in Nederland? En mezelf regelmatig afvroeg: Voel ik me wel slecht genoeg? En anders: Doe en ben ik wel goed genoeg?
c) Of lees ik Zijn Woord om Hem in liefde te volgen? En deze laatste vraag heeft veel overeenkomsten met de eerste. Wil ik de strijd aangaan om Zijn Woord te aanvaarden en gehoorzaam te zijn? Voel ik liever de vermorzeling van mijn hart, zodat ik de onmetelijke liefde van God en Zijn genade zie en zal ervaren? 

4. Het is dus ijdelheid, vergankelijke rijkdommen te zoeken, en zijne hoop daarin te stellen. Het is ook ijdelheid, eere-ambten na te jagen, en tot een hoogen staat zich te verheffen. Het is ijdelheid, de lusten van het vleesch in te volgen, en datgene te verlangen, waarvoor men naderhand streng zal moeten gestraft worden. Het is ijdelheid een lang leven te wenschen, en weinig bezorgd te zijn om wèl te leven. Het is ijdelheid, slechts te denken op het tegenwoordig leven, en niet te voorzien wat nog volgen moet. Het is ijdelheid, datgene, hetwelk zoo haastig voorbijgaat, te beminnen, en niet daarhenen te snellen waar een eeuwige blijdschap woont. Ik was ontzettend druk bezig in de badminton om op een hoog niveau te komen. En ook de school nam ik zéér serieus. Tevens wilde ik dat iedereen mij aardig, wijs en verstandig vond. Kort gezegd, wilde ik door iedereen geweldig gevonden worden en erkend worden in mijn zijn.
d) Hoe is dat nu? Leeft dit nog steeds in mij? Vraag ik me af.

5. Maak u dikwijls deze spreuk indachtig:
Het oog wordt niet verzadigd van hetgeen het ziet, en het oor niet bevredigd van hetgeen het hoort.(Eccl./Prediker 1 vers 8(HSV)). Arbeid dan om uw hart los te rukken van de liefde der zichtbare dingen, en u tot de onzichtbare te keeren; want die hunne zinnelijkheid volgen, besmetten hun geweten, en verliezen de genade van God. Dat verlangen naar erkenning en mijn 'carrière' in de badminton liepen op niets uit. Hoe hard ik ook mijn best deed en de prestaties lang niet slecht waren. Mijn schoolresultaten waren zeer goed voor mijn niveau, maar in mijn ogen nooit goed genoeg. Zelfs niet toen ik mijn M.A.V.O.-diploma behaalde met de beste cijfers van alle examenleerlingen tezamen. Nee, van al die aardse rijkdom en/of status werd ik niet gelukkig. Desondanks bleef ik vasthoudend doorgaan. Perfectie was mijn streven. Mijn familie noemde mij niet voor niets een "doorzetter"... Het bevredigde èn bevredigt nog steeds niet. De godsdienstlessen van zuster Margriet(een non die ons les gaf op de rooms-katholieke M.A.V.O.) volgde ik graag. Mijn klasgenoten vonden het een "pret"les. Zoals tekenen of lichamelijke oefening. Ik verdiepte me erin, want ik voelde mij leeg... Wat had God mij te zeggen? Wie was God? Mijn vader vertelde eens dat de zuster mijn actieve meedoen in de les en de antwoorden die ik daarbij gaf, prachtig vond. Maar..., zo constateerde zij, daardoor plaatste ik me wel buiten de klas. Ik was me daar niet van bewust, te druk met mezelf bezig... Hoe is dat nu?

Oefening:
Om Jezus Christus volmaakt te eeren, en om door de eer welke men Hem bewijst, zich van de plichten van waren christen te kwijten, moet men zich toeleggen om Hem te kennen, Hem te beminnen en Hem te volgen; zulks is volstrekt noodzakelijk voor alle christenen, die trachten zalig te worden, aangezien zij alleen door de kennis, door de liefde en door de navolging van Jezus Christus christenen zijn. En dan proef ik hier weer die goede werken waardoor wij zalig zouden worden... Er staat echter wel als éérste, dat wij kennis moeten hebben van het zaligmakende werk van Jezus Christus. Daaruit vloeit de liefde voor Hem. En volgt daar niet op dat we Jezus Christus gehoorzaam willen zijn? Mits we in de kennis in Hem en Zijn liefde blijven staan, zullen we dat doen. Toch? Want daarmee verkondigen wij Christus aan diegenen die nog niet geloven... De gevaarlijkste aller ijdelheden is aan den Zaligmaker te willen behagen door een verhevene kennis van Zijne Godheid te bezitten, zonder zich er toe te leggen om Zijne voorbeelden te volgen, en te leven gelijk Hij geleefd heeft. Mijn ervaring is inderdaad, dat ik heel veel kennis kan bezitten, maar als ik die kennis door Zijn Geest niet in "hart"elijke liefde(!) aanvaard? Dan zal ik Hem ook niet navolgen in Zijn liefderijke daden... Ik kan nog zo hard werken om te doen wat God wil, maar als ik de liefde niet heb, dan is het niets waard... Mijn gedachten gaan naar 1Korinthe 13 met als titel: "De uitnemendheid van de liefde".

Gebed:
Mijn Jezus! Wat zal het mij baten, de grootheid van Uwen Persoon en de verhevenheid van Uwe mysteriën te onderzoeken en te kennen, wanneer ik niet alles aanwend om mij er de verdiensten en de vrucht van toe te voegen, met Uwe geboden te onderhouden en Uwe deugden na te volgen, aangezien ik, om te kunnen zalig worden, moet weten en doen hetgeen Gij geleerd en gedaan hebt, dat is te zeggen: mijnen godsdienst kennen en uitoefenen? Dit is de genade die ik verzoek, o mijn Zaligmaker, en welke ik hoop dat Gij mij zult verleenen. Amen. Alhoewel Gods Heilige Geest niet letterlijk in dit gebed genoemd wordt, hoor ik de roep van de bidder om de werking van Gods Heilige Geest in zijn hart. Want is dat niet de genade waar hij om bidt? Genade van zijn Zaligmaker om goede werken te doen in Zijn kracht? Als ik de laatste zin zo lees? Voelt de bidder zich afhankelijk van de Zaligmaker om Gods geboden te onderhouden en Zijn deugden na te volgen... De bidder verwacht het niet van zichzelf, maar van Jezus. Gráág bid ik dit mee!

Voorin, in dit boekje staat de Heere Jezus, afgebeeld met het plaatje hiernaast. Mijn roomse wortels hebben er geen moeite mee, Jezus als mens af te beelden. Het maakt Zijn lijden enigszins reëel voor mij... Zijn Godheid is mijns inziens onmogelijk af te beelden. Daar is Hij veel te groot en heerlijk voor. Ik zou Hem met een afbeelding ALTIJD tekort doen. Bovendien heeft de HEERE dit in Zijn Woord verboden. Naast het feit dat Hij aan het kruis gehangen heeft, is daar die rijke boodschap dat Christus van het kruis is afgehaald. In het graf is neergelegd. Het kruis is leeg! Jezus is voor ons nedergedaald ter helle door Zijn sterven. Maar Hij is wederom opgestaan! Naar de hemel gegaan om voor ons bij Zijn Vader te bidden. Om straks terug te komen op aarde, om ons te oordelen, de levenden en de doden. De vraag is of wij bereid zijn...

Herken jij de worstelingen met jouw zonden, omdat jij Jezus liefhebt en Zijn Heilige Geest ontvangen hebt? Zonder het geloof in Zijn bloedverzoenend sterven voor onze zonden, zullen wij niet leven! Maar door de kennis van Zijn Woord, waaruit wij mogen geloven in Zijn offer aan het kruis volbracht, zullen wij voor eeuwig volmaakt gelukkig zijn bij "Onze Lieve Heer". Voor mij een vertrouwde Naam voor onze HEERE en Zaligmaker. Want zo noemden mijn ouders Hem in hun dagelijkse leven. Het voelt vertrouwd en dichtbij aan mijn hart...

Misschien wil jij alleen, óf samen met mij, nadenken over de volgende vragen? Reacties vind ik fijn en worden door mij gewaardeerd. Oók kritische, want ik leer graag! Hoewel ik me steeds meer realiseer, dat het niet gaat om de kennis die ik bezit, maar om de gezindheid in Christus. Reageren kan via mijn blog of via het contactformulier. Bij deze laatste blijft de reactie tussen ons, en dus privé.

Gedachtzame vragen tot bedachtzame antwoorden:

a) Heb jij liever de worsteling met jouw zonden, omdat je God liefhebt?
b) Of leer je Zijn Woord uit jouw hoofd om Hem verstandelijk te volgen? Zoals ik vooral deed in de tijd, dat ik naar de kerk ging bij de gereformeerde gemeente in Nederland? En mezelf regelmatig afvroeg: Voel ik me wel slecht genoeg? En anders: Doe en ben ik wel goed genoeg?
c) Of lees je Zijn Woord om Hem in liefde te volgen? En deze laatste vraag heeft veel overeenkomsten met de eerste. Wil je de strijd aangaan om Zijn Woord te aanvaarden en gehoorzaam te zijn? Voel je liever de vermorzeling van jouw hart, zodat je de onmetelijke liefde van God en Zijn genade ziet en zult ervaren?

d) Heb jij ook een periode in jouw leven gehad, dat jouw verlangen lag in de goedkeuring van de mensen om je heen? Carrière? Status? Méér dan het verlangen Christus te kennen en Hem te volgen? Hoe is dat nu?  

 * Een bijgevoegde link naar de vertaling van dr. Is. van Dijk en zijn levensbeschrijving kan je vinden naast deze post in de lijst met links.

Volgende hoofdstuk